Toegankelijkheidsgeschil van Elden Ring

Een rechtszaak tegen Bandai Namco en FromSoftware, aangespannen door een Elden Ring-speler, beweert misleidende reclame door aanzienlijke game-inhoud te verbergen. In dit artikel wordt de rechtszaak onderzocht, de kans op succes en de motivaties van de eiser.

Elden Ring-rechtszaak ingediend bij de rechtbank voor kleine vorderingen

De eiser, op 4Chan alleen geïdentificeerd als Nora Kisaragi, kondigde op 25 september zijn voornemen aan om Bandai Namco aan te klagen. Hun bewering is gebaseerd op de bewering dat Elden Ring en andere FromSoftware-titels een 'verborgen spel' bevatten dat opzettelijk verborgen is gehouden door de hoge moeilijkheidsgraad van de spellen.

FromSoftware-games staan ​​bekend om hun uitdagende maar eerlijke gameplay. De recente Elden Ring DLC, Shadow of the Erdtree, versterkte deze reputatie en bleek zelfs voor ervaren spelers moeilijk. Kisaragi beweert echter dat deze moeilijkheid opzettelijk verborgen inhoud maskeert, waarbij hij beweert dat Bandai Namco en FromSoftware de volledigheid van het spel verkeerd weergeven, waarbij ze datamine-inhoud als bewijsmateriaal aanhalen. In tegenstelling tot anderen die geloven dat deze gegevens geknipte inhoud vertegenwoordigen, houdt Kisaragi vol dat deze opzettelijk verborgen zijn.

Kisaragi geeft toe dat er geen concreet bewijs is en vertrouwt op "constante hints" van ontwikkelaars. Als voorbeelden noemen ze Sekiro's kunstboek en uitspraken van FromSoftware-president Hidetaka Miyazaki. Hun kernargument: spelers betaalden voor ontoegankelijke inhoud zonder kennis van het bestaan ​​ervan.

De zaak wordt algemeen als absurd beschouwd, omdat dataminers waarschijnlijk jaren geleden zo'n 'verborgen spel' zouden hebben ontdekt. De aanwezigheid van ongebruikte middelen in gamecode komt vaak voor, vaak als gevolg van tijdgebrek of ontwikkelingsveranderingen, en duidt niet noodzakelijkerwijs op opzettelijke verhulling.

De levensvatbaarheid van de rechtszaak

De wet van Massachusetts staat iedereen ouder dan 18 jaar toe om zonder advocaat een proces aan te spannen bij de rechtbank voor kleine vorderingen. De rechter zal echter de geldigheid van de zaak beoordelen. De eiser zou kunnen proberen gebruik te maken van de wetgeving inzake consumentenbescherming, waarbij hij misleidende praktijken aanvoert. Het bewijzen hiervan zal uiterst moeilijk zijn; Kisaragi heeft substantieel bewijs nodig van een ‘verborgen dimensie’ en aantoonbare schade voor de consument. Zonder dit is ontslag waarschijnlijk.

Zelfs als dit lukt, is de schadevergoeding bij de rechtbank voor kleine vorderingen beperkt. Desondanks ligt Kisaragi's focus op het afdwingen van publieke erkenning van de 'verborgen dimensie', ongeacht de uitkomst.