Ridley Scott's Lost Dune: onthullen een 40-jarig script
Deze week is vier decennia sinds David Lynch's Dune in première, een kassa -flop die sindsdien een toegewijde cult -aanhang heeft gecultiveerd. Het sterke contrast met de recente aanpassingen van Denis Villeneuve benadrukt de blijvende fascinatie voor de epische roman van Frank Herbert. Dit artikel duikt in een voorheen onbekend hoofdstuk van Dune Geschiedenis: Ridley Scott's verlaten versie.
Dankzij de ontdekking van T.D. Nguyen in de Coleman Luck Archives, is een 1 oktober 1980-ontwerp van Scott's Dune , geschreven door Rudy Wurlitzer, opgedoken. Dit script, een belangrijke afwijking van het originele scenario van Frank Herbert, biedt een uniek perspectief op het verhaal.
Scott, vers van het succes van Alien , erfde een scenario dat zowel trouw en filmisch onhandig was. Hij selecteerde een handvol scènes, maar gaf uiteindelijk Wurlitzer in opdracht voor een volledige herschrijving. Deze versie, zoals die van Herbert en Villeneuve, werd gezien als het eerste deel van een saga met twee films.
Wurlitzer beschreef het project als ongelooflijk uitdagend en verklaarde dat het structureren van het verhaal meer tijd verbruikte dan het schrijven van het laatste script. Hij wilde de essentie van het boek vastleggen terwijl hij het met een duidelijke gevoeligheid inzette. Scott zelf bevestigde later de kwaliteit van het script.
Verschillende factoren hebben bijgedragen aan de ondergang van het project: de dood van de broer van Scott, zijn terughoudendheid om te filmen in Mexico (volgens de eisen van de laurentiis), budgettaire zorgen van meer dan $ 50 miljoen en de allure van het Blade Runner -project. Een sleutelfactor, zoals onthuld in een meesterwerk in wanorde - David Lynch's Dune , was het gebrek aan universele toejuiching van het script binnen Universal Pictures.
Dit artikel presenteert een gedetailleerde analyse van het script van Wurlitzer, waardoor lezers zijn filmische verdiensten en potentieel voor commercieel succes kunnen beoordelen. Terwijl Wurlitzer en Scott weigerden commentaar te geven, spreekt het script zelf boekdelen.
Een opnieuw bedacht Paul Atreides
Het script opent met een droomsequentie die apocalyptische legers weergeeft, waarbij Paulus 'bestemming wordt voorspeld. Scott's kenmerkende visuele dichtheid is duidelijk in beschrijvingen zoals "vogels en insecten worden een wervelende hysterie van beweging." De 7-jarige Paulus, ver van de weergave van Timothée Chalamet, ondergaat een proef met pijn, zijn litanie tegen angst intercut met Jessica, met hun psychische band. De brandende handafbeelding weerspiegelt de versie van Lynch, zij het niet-literaal.
Deze Paulus toont een "Savage Innocence", die assertiviteit aantoont en Duncan Idaho snel overtroffen in zwaardvechten. Producent Stephen Scarlata merkt het verschil op tussen deze assertieve Paul en Lynch's meer kwetsbare weergave, met de nadruk op de contrasterende impact op de betrokkenheid van het publiek.
De ondergang en politieke intriges van de keizer
Het script introduceert een cruciale wending: The Emperor's Death, een katalysator die afwezig is in de roman. De begrafenis van de keizer, een mystiek spektakel, leidt tot de overdracht van Arrakis naar Duke Leto. De daaropvolgende poging van Baron Harkonnen om te onderhandelen over kruidenproductie benadrukt de machtsstrijd in het hart van het verhaal. Een belangrijke lijn, bijna identiek aan een beroemde regel in de film van Lynch, benadrukt de betekenis van de Spice: "die duin bestuurt, regelt het kruid en die het kruidenbesturing het universum regelt."
De Guild Navigator en Arrakis
Het script toont de Guild Navigator, een kruiden-gemuteerd wezen, als een humanoïde figuur die in een transparante container drijft, voorafschaduwing elementen van Scott's Prometheus . De aankomst van de familie op Arrakis toont een middeleeuwse esthetiek, in contrast met de technologische elementen van de roman. De introductie van Liet Kynes van Chani benadrukt de ecologische gevolgen van kruidenoogst. Hun ornithoptervlucht, onderbroken door een zandwormaanval, weerspiegelt de helse stadsgezichten van Blade Runner .
Arakeen wordt afgeschilderd als een smerige stad met grimmige klasverschillen, geïnspireerd door The Battle of Algiers . Een nieuwe bargevechtscène, die doet denken aan actiefilms uit de jaren tachtig, introduceert Stilgar, die snel een Harkonnen -agent uitvoert. De scène met Jessica die een Crysknife ontvangt en getuige is van het lijden van de bevolking benadrukt sociale ongelijkheid.
De diepe woestijn en confrontatie
Paul en Jessica's Desert Escape is intens, met een crashlanding en een gevaarlijke reis. De ontmoeting met de zandworm spiegelt de aanpassing van Villeneuve. Het script laat met name de incestueuze relatie van moeder-zoon weg in eerdere concepten. Een scène van Paul en Jessica die samen op een zandduin liggen, behoudt echter een hint van het oorspronkelijke provocerende element.
Hun toevluchtsoord in een gigantische wormkarkas leidt tot een ontmoeting met Fremen Warriors. Paul's duel met Jamis, vergelijkbaar met de film van Lynch, maar met een meer brutale afbeelding, versterkt zijn rol als de Lisan Al-Gaib. De Fremen -ceremonie en de acceptatie van Paulus in de stam Mirror -elementen van duin: deel twee . Chani's acceptatie van Paul, ondanks haar verdriet, onderstreept de verschuivende dynamiek.
Het water van de levensceremonie, een surrealistische en mystieke volgorde, heeft een sjamanistische figuur en een gigantische zandworm. Jessica's transformatie in de nieuwe dominee moeder en de aanvaarding van de Fremen van Paulus als hun Messias het script afsluiten, waardoor het toneel is voor een potentieel vervolg. Het script laat Paul's zandwormrit met name weg, een sleutelelement dat Herbert hoopte te zien in Scott's film.
Conclusie
Scott en Wurlitzer's Dune biedt een unieke interpretatie, waarbij de nadruk wordt gelegd op ecologische zorgen en politieke intriges. De grimdark -toon en afwijkingen van het script van het bronmateriaal hebben waarschijnlijk bijgedragen aan de afwijzing ervan. De sterke punten van het script liggen in zijn visuele verhalen en de verkenning van ecologische en politieke thema's, aspecten die minder prominent zijn in andere aanpassingen. De erfenis van het script omvat het zandwormontwerp van H.R. Giger en de invloed ervan op latere projecten. Hoewel nooit gerealiseerd, biedt deze verloren duin een fascinerende blik in een alternatief filmisch universum. De thema's van milieubederf, fascisme en het ontwaken van de onderdrukten blijven diep relevant, waardoor de blijvende aantrekkingskracht van het werk van Herbert wordt gewaarborgd.
